Στην παρ. 1 του άρθρου 32 του ν. 4483/2017 (Α΄ 107) επέρχονται οι εξής αλλαγές: α) στο πρώτο εδάφιο διακρίνονται σε περιπτώσεις οι δικαιούχοι δωρεάν σίτισης και καταλύματος, β) στο δεύτερο εδάφιο η λέξη «διευκόλυνση» αντικαθίσταται από τη λέξη «παροχή», γ) στο τέλος της παρ. 1 προστίθενται εδάφια τέταρτο, πέμπτο, έκτο και έβδομο και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«1. Οι ορεινοί δήμοι του άρθρου 1 του ν. 3852/2010 (Α΄ 87), οι δήμοι με πληθυσμό έως 30.000 κατοίκους, των οποίων τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) των δημοτικών ή κοινοτικών ενοτήτων χαρακτηρίζονται ως ορεινές στο Μητρώο Δήμων, Κοινοτήτων και Οικισμών της ΕΛ.ΣΤΑΤ., οι νησιωτικοί δήμοι, τα νομικά πρόσωπα αυτών, καθώς και οι Ο.Τ.Α. β΄ βαθμού στην εδαφική περιφέρεια των οποίων ανήκουν οι προαναφερόμενοι δήμοι, μπορούν να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλυμα διαμονής:
α) στους υπάλληλους τους, μονίμους και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δίκαιου, αορίστου ή ορισμένου χρόνου,
β) στο ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των κέντρων υγείας και των δημόσιων νοσοκομείων, στο προσωπικό του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (Ε.Κ.Α.Β.),
γ) στο ένστολο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής και του Πυροσβεστικού Σώματος και
δ) στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μέλη Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Ε.Ε.Π.) και Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (Ε.Β.Π.), οι οποίοι παρέχουν υπηρεσία στις περιοχές δικαιοδοσίας τους.
Η παροχή του προηγουμένου εδαφίου μπορεί να χορηγείται και σε υπαλλήλους που αποσπώνται στους δήμους αυτούς για τη στελέχωση των Υπηρεσιών τους. Ο υπολογισμός του πληθυσμού γίνεται σύμφωνα με τα στοιχεία πραγματικού πληθυσμού της τελευταίας απογραφής.
Η παροχή του πρώτου εδαφίου επιτρέπεται να καταβάλλεται σε είδος και με τη μορφή χρηματικού επιδόματος προς κάλυψη της σχετικής δαπάνης των δικαιούχων. Με την απόφαση του οικείου δημοτικού, περιφερειακού ή Διοικητικού Συμβουλίου της παρ. 2, εξειδικεύεται ο τρόπος παροχής της σίτισης και του καταλύματος διαμονής. Το συνολικό ύψος της παροχής, σε είδος και σε χρήμα, δεν μπορεί να υπερβαίνει τη δαπάνη των δικαιούχων. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών καθορίζεται το ύψος της παροχής σε χρήμα και προσδιορίζεται η δαπάνη ανά δήμο.».
